این مسئله که در قرن بیستم، جمعیت جهان سه برابر و میزان استفاده از آب شش برابر شده است اهمیت این مایه حیات را بیش از پیش به رخ می کشد. میزان آب قابل دسترس جهان تنها برای جمعیت کنونی با حداقل دسترسی به آب سالم، کافی است. توزیع نامناسب آب از لحاظ جغرافیایی، افزایش روزافزون جمعیت، قطعا جهان را با چالش جدی روبرو خواهد ساخت، و این مسئله در کشور ما که سطح وسیعی از آن شامل مناطق خشک و کویری می باشد نمود بیشتری خواهد داشت.

بی شک حفظ آب؛ این سرمایه با ارزش به عنوان یکی از اصلی ترین زیربناهای توسعه پایدار و گرانبها ترین ثروت در اختیار بشر نیازمند فرهنگ سازی صحیح در زمینه اهمیت مدیریت بهینه مصرف آب در جامعه است.

احیا و اشاعه فرهنگ غنی نیاکان ما در ارزش نهادن و استفاده صحیح از آب در تمامی امور از جمله شرب و کشاورزی تاثیر گذار ترین روش مدیریت آب در کشور است. خلاقیت ایرانیان باستان در استفاده صحیح از منابع آبی در دسترس و نحوه مصرف آب می تواند بهترین الگوی مدیریت صحیح مصرف آب باشد.

از جمله فناوری چند هزار ساله ایرانیان برای استفاده از آب های زیر زمینی می توان به قنات(کاریز)، آب انبار، سد سازی، آبیاری کوزه ای اشاره کرد. یکی از شاهکارهای آبرسانی ایرانیان سیستم هیدرولیک تاریخی شوشتر در استان خوزستان است.

این سیستم هیدرولیک که هدف از ساخت آن استفاده بهینه از آب بوده است شامل مجموعه از پل ها، بندها، سدها، آسیاب ها، آبشارها، کانال ها و تونل ها می باشد که با ساخت یک کانال فرعی از رود کارون برای ایجاد خندق دور شهر ایجاد شده است، روی خندق پل‌ها و دروازه‌هایی ساخته شد تا از ورود افراد غریبه و دشمنان جلوگیری کند این سازه از شبکه‌ کانال‌های آب‌های زیرزمینی به نام قنات تشکیل شده است که از مجرای این قنات‌ها، آب به آب‌انبار خانه‌ها، عمارت‌ها و آسیاب‌های آبی می رسید. همچنین در زمان جنگ که دروازه ها بسته می شد آب کافی پشت دروازه ها به صورت ذخیره وجود داشت.