جان باردین

جان باردین – John Bardeen (زاده ۲۳ مه ۱۹۰۸ – درگذشته ۳۰ ژانویه ۱۹۹۱) مهندس و فیزیک‌دان آمریکایی بود که برندهٔ دو جایزه نوبل فیزیک و مدال افتخار انجمن مهندسان برق و الکترونیک IEEE شد. او از مخترعان ترانزیستور و تنها فیزیک‌دانی است که تاکنون دو بار جایزه نوبل فیزیک گرفته‌است. در سال ۱۹۹۰، نام او در میان ۱۰۰ آمریکایی تأثیرگذار قرن در مجله لایف آمد.

وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مهندسی برق در کارشناسی و کارشناسی ارشد از دانشگاه ویسکانسین-مدیسن به ترتیب در سال‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۲۹ میلادی به پایان رساند و در سال ۱۹۳۶ میلادی از دانشگاه پرینستون در رشته ریاضی فیزیک دکترا گرفت. او دو سال بعد به دانشگاه مینه‌سوتا پیوست و از سال ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۱ استادیار فیزیک در آنجا بود. در سال ۱۹۴۱، در دوران جنگ جهانی دوم، او تدریس در مینه‌سوتا را رها کرد و فیزیک‌دان آزمایشگاه نیروی دریایی شد. باردین در سال ۱۹۴۵ به آزمایشگاه‌های بل پیوست. در آن‌جا بود که با همکاری ویلیام شاکلی و والتر براتِین، ترانزیستور را اختراع کرد و سال ۱۹۵۶به همراه این دو، جایزه نوبل فیزیک گرفت. باردین از سال ۱۹۵۱ استاد فیزیک در دانشگاه ایلینوی شد. در سال ۱۹۷۱، انجمن مهندسان برق و الکترونیک به پاس خدمات ارزنده جان باردین در درک رسانش الکتریکی جامدات، اختراع ترانزیستور و همچنین ارائه نظریه میکروسکوپی ابررسانایی، به او مدال افتخار داد. همچنین در سال ۱۹۷۲، باردین به همراه لئون نیل کوپر و جان رابرت شریفر، برای دومین بار، برای پیشنهاد نظریه بی‌سی‌اس در ابررسانایی، جایزه نوبل فیزیک گرفت.او تنها فیزیک‌دانی است که دو بار جایزه نوبل فیزیک گرفته‌است.

باردین یکی از پدیدآورندگان نظریه BCS در توجیه پدیده ابررسانایی در مقیاس میکروسکوپی است که برای آن جایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۷۲ را به همراه جان رابرت شریفر و لئون کوپر دریافت کرد.

وی در سال ۱۹۹۱ در ۸۲ سالگی درگذشت.